تاریخ انتشار : شنبه 18 تیر 1401 - 6:07
کد خبر : 2688

آسیب شناس

آسیب شناس
آسیب به زبان ساده ، مجموعه ای از افکار یا اعمال و مکانیسم های معیوب و مخرب هستند ، که در ساختار فرآیندهای حاصله یک دستگاه و یک سیستم اداری و یا اجتماعی خلل ایجاد می‌کنند . و مسبب ناکارآمدی و یا ناقص بودن فرایند دلخواه و هدف نهایی دستگاه می گردند.

بلاشک هر اداره و یا کارگاه و کارخانه و هر نهادی که تولیدات صناعی عرضه می کند، و یا خدمات اجتماعی می دهد ، نیازمند یک و یا چند کارشناس متخصص به آسیب شناسی می باشد.
علوم دانشگاهی و دانش فردی و تحصیلات ، زیرساختی برای شناخت آسیب ها در هر دستگاهی می باشد . ولی دانش بدون تجربه یک آسیب شناس حرفه ای تربیت نمی‌کند ، آسیب‌شناسی یک علم و هنر است . که با کسب مهارتهای تئوری و توأم با تجربه کارآمد حاصل میشود .
علم بدون تجربه ، آسیب شناس تولید نمی کند . و تجربه بدون علم هم یک آسیب شناس حرفه‌ای نمی آفریند .ولی به جرات می توان گفت : تجربه در هر کاری به تنهایی توان به وجود آوردن آسیب شناس را دارد . توضیحا اینکه : در امورات اداری و ساختارهای صنعتی و کارخانه‌ای و حتی در علوم اجتماعی نظیر ، روانشناسی ، جامعه شناسی و علوم دینی و عموماً هرکاری ، لزوم تحصیلات دانشگاهی ، فارغ از تجربه در شناخت آسیبهای مربوطه ناکارآمد است . تجربه کاری و سابقه کار بهترین مدرس برای آسیب شناس است . مثلا ؛ در یک کارخانه و کارگاه ، یک کارگر ساده و کم سواد و حتی بی سواد ، با داشتن سابقه کاری بالاو با توجه به شناختی که از سیستم و روال آن دستگاه دارد . که طی چندین سال متمادی حاصل شده است ، می تواند بهترین آسیب شناس مجموعه خویش باشد . چون در آن محیط تلاش وافر کرده و با گذر زمان و شناخت کامل از مسیر و فرآیند هدف ، بهترین و برترین آسیب شناس میشود . بدیهی است ، اگر دانش روز هم چاشنی کار و تجربه گردد، یک آسیب شناس حرفه‌ای پدید می آورد.
و نهایتاً خروجی و هدف نهایی مجموعه ، با کمترین خطرات و آسیب ها مواجه هست ، و یا در بروز آسیب ها با در اختیار داشتن چنین آسیب شناسی ، آسیب ها شناسایی و برطرف می گردند.
منظور و هدف از طرح این موضوع روشن است ، در بسیاری از سیستم ها و ادارات و کارخانه ها و در بطن برخی علوم ، بهره‌گیری از این نوع کارشناسان آسیب‌شناس کم رنگ است ، وقتی برون دهی و محصول ما و عالی بودن سطح خدمات اجتماعی ما ناقص و ناکافی هست ، جای خالی این تیپ از آسیب شناسان پررنگ به نظر می رسد.
‎بطور کلی آسیب شناسی در ساختارهای اداری و سیستم‌های صنعتی جایگاه اداری ندارد.
مثلاً پست و جایگاه سازمانی به عنوان آسیب شناس در دستگاه های مذکور اصلا وجود ندارد . بلکه یک و یا مجموعه ای از کارشناسان بعد از به وجود آمدن یک و یا چند آسیب ، بیشتر به صورت تیمی در صدد رفع آن بر آمده و یا برای پیشگیری از تکرار آن برنامه می‌دهند . اما لزوم یک پست تحت عنوان آسیب شناس در هر کار صنعتی و نهاد خدماتی و حتی در علوم مختلف مبرهن است .
نیروهای ما ، با تجربه خدمتی بالا که تعهد و تخصص کافی در کار خود را دارند ، می توانند بارزترین آسیب شناسان برای مجموعه خود باشند . یک معلم ، یک کارمند ، یک کارگر ، یک مهندس و یک دکتر و غیره . که تجربه کاری بالایی دارند،
بالاترین سطح آگاهی از آسیب های درون سازمانی و برون سازمانی خود را دارند ، و مجرب ترین آسیب شناس مجموعه خویش هستند.
همین که برای ریاست و مدیریت در هر مجموعه سواد دانشگاهی و مخصوصاً تجربه کاری بالا را در نظر می گیرند ، مبین لزوم اجرایی شدن این پیشنهاد و اقدام هست .
افراد باسواد ولی کم تجربه چرا گاهاً ناموفق در کار خود هستند ؟چون تجربه کاری بالا را نداشته و‎آسیب را در سطوح کاری خویش درست ندیده و شاید نشناسند . این الزاماً به این معنی نیست ، که اگر کسی سواد لازم و بالا را دارد ، ولی کم سن و سال و بی تجربه هست ، نمی تواند ، مثلاً مدیر و رئیس و بالادستی مجموعه خود باشد .
آری بسیاری افراد با ضریب هوشی بالا هستند ، که در کار خود علیرغم کم تجربه گی بهترین آسیب شناس بوده و مقصود و محصول فوق العاده ارائه می دهند .
اما داشتن تجربه عمومیت دارد و تجربه کاری بالا در هر جامعه و کشوری ، علی الخصوص ، کشورهای درحال توسعه و کشورهای پیشرفته ، نشانه بارز و آیتم و شاخص روشنی است که بعضاً سبب پیشرفت ، با وارد آمدن کمترین آسیب ها می گردند .
در آسیب شناسی اجتماعی ، مثلا علوم روانشناسی و علوم جامعه شناسی و مردم شناسی و غیره . داشتن جایگاه آسیب شناس شاید بیشتر از بقیه جاها نیازمندی را هشدار می‌دهد.
روال امروزی بسیاری از ادارات این چنین است ،که بعد از بروز آسیب نظارت‌ها ورود کرده و با برخورد و مچ گیری ، از شیوع آسیب جلوگیری می‌کنند . نظارت مقوله جدایی است و بیشتر با مسبب و بانیان مقابله می گردد . آسیب شناس در عرض مشغول نمی گردد ، بلکه در طول مسیر آسیب‌ها را دیده و شناخته و بر رفع آن و جلوگیری از آن ها ، طرح و برنامه داده و مهم تر اینکه نمی‌گذارد ، آسیب ، آسیب سازی عمومی تولید کند و قربانی آسیب زا بسازد . این مغز و نکته و جان کلام است.
آسیب را باید دید ، شناخت و برطرف کرد ، تا جامعه بدون آسیب ، سیر صعودی پیشرفت رابه سرعت طی کند.
نویسنده : حسین برشان

برچسب ها :

ناموجود
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰
  • نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
  • نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

هلدینگ ساختمانی کاط شرکت مخابرات استان کرمان کابینت کاط هلدینگ ساختمانی کاط

فرهنگی

ورزشی

مکان های دیدنی