فکرهای زباله‌ای

ذهن و دل انسان‌ها می‌توانند جایگاهی برای افکارهای خوب و بد یا مثبت و منفی ، یا زشت و زیبا باشند. درون ذهنی انسان ،زندگی مارا میسازد،
ذهن و یا همان قوه عقلانی، دل یا همان قوه احساسی در انسان‌ها، نمونه‌های مسلم و بارزی از بهشت و جهنم درونی آدمی را تداعی می‌سازند. ذهن و عقل تولید فکر می‌کنندو دل به فکر تولید، احساس‌های متفاوتی را القاء می‌سازد.
حاصل این تولیدها، همان رفتارها و کردارهای آدمیان است. ذهن و دل اگر بهشتی و زیبا ، محیط رشد آنها خوب و مثبت باشد. قطع به یقین فکر و احساس، که عمل را حاصل جمع می‌شوند. نتایجی عموم پسند و زیبا ، به همه جامعه و به نسل آدمیت هدیه می‌دهند. و اگر ذهن و دل، جهنمی و زشت، محیط نمو آنها بد و منفی باشد، فکر و احساس که تولید عمل نمایند، نتیجه ای جزعدم رضایت عموم و عملی زشت وناپسند، به جامعه و نسل انسانیت عرضه می‌کنند.
پس مراقبت و مواظبت از ذهن و دل بسیار ارزشمند و حیاتی و بسی دشوار برای انسان است.
سوال اصلی اینجاست: که چگونه مراقب ذهن و دل خویش باشیم، تا درون خویش و برون خویش، یعنی، جامعه را تحت تأثیر مثبت و مفید قرار دهیم ؟
به اضطراب و استرس ، دوقلوهای نکبت، گفته می‌شود.
این‌ها اولین زباله‌هایی هستند، که وارد فضای ذهن و دل ما می‌شوند. افکارهای منفی و رفتارهای غیر اجتماعی، مانند: خشم و عصبانیت و بد اخلاقی و همه رذایل دینی، دیگر زباله‌هایی هستند، که دل و ذهن ما را زباله دان می‌سازند. همچنین، همنشینی با این افراد هم، ذهن و دل را زباله دان می‌کند. اگر در این دو صورت مراقب نباشیم. یا زباله دان ذهن خودمان میشویم، و یا زباله دان ذهن دیگران . پس، بدیهی و روشن است، که در هر کجا و هر زمان، از این افکار منفی و کارهای زشت وناپسند، بایستی تحت هر شرایطی دوری کنیم. تا ذهن و دل، تمیز و پاک، که هدیه خداوندیست، را زباله‌دان خود و یا دیگران نکنیم .
با تغذیه مناسب ذهن و دل ، خود را دگرگون کنیم. با رشد فردی و به تناسب، رشد اجتماعی ،
ذات خود را پاک، ذهن را پر از افکار مثبت و کارهای ارزنده و خوب و فضایی برای خوب زیستن نماییم تا از معاشرت با آدم‌های مثبت و روشن و خوب بهره‌مند گردیم .
آدم های دور و بر ما، اگر خوب باشند ، هیچگاه تولید زباله فکری نمی‌کنند. و چون ذهن و دل خودشان تمیز است. به ما هم آسیب نمی‌رسانند. و این درست، برعکس انسان‌های بد رفتار و بد طینت است . که زباله‌های خویش را در خیابان و سطح شهر و درب خانه دیگران میریزند. همیشه حواسمان باشد، اگر در غفلتی، ذهن و دلمان زباله دان خود و یا دیگران شد، دفع زباله ها و یا بازیافت آنها بسیار دشوار و سخت است. نگذاریم، نخاله‌های غیر بازیافتی، وارد سیستم ذهنی و دل ما شوند. که اگر شوند، دفع آنها و بازیافت آنها سال‌های سال، زمان از عمر پر لذت ما رامی‌گیرد. حتی اگر هنر دفع و بازیافت هم، در دانش‌های اجتماعی امروزی پیدا کنیم. باز با کاری دشوار و خیلی خیلی سخت مواجه هستیم. ذهن و دل اگر پاک باشند. خدا همانجا صاحبخانه ماست .
———————————–
ذهن اگر آرام شد، بسپارش به خدا .
دل اگر آرام شد، بگمارش به خدا .
دل و ذهنت اگر رفت به آشوب طوفان زده‌ها .
با زحمت اگرم شد، بازگردان به دیارش به خدا .

نویسنده ؛ دکتر حسین برشان