به گزارش نسیم صبا:شناخت آسیب ها و چگونگی مقابله و مبارزه و یا پیشگیری از آنها به جهت آسیب خوردن کمتر نوعی تبحر محسوب می‌گردد .
آسیب‌ها دو نوع هستند جسمی (فیزیکی)و جسمی روانی ،
جسمی و فیزیکی همان خودزنی و خودکشی و دگر زنی (دعوا و درگیری )و غیره
جسمی روانی ، مانند اعتیاد که اعتیاد شاخه های متفاوتی دارد اعتیاد به مخدر های سنتی ، مخدرهای صنعتی ، اعتیاد به الکل و غیره
رذایل اخلاقی هم مانند دروغ و تهمت و غیبت و حسادت هم از سمی ترین آسیب رسان های روانی هستند که در جامعه خیلی به آنها توجه نمی کنیم .
شاید و حتماً با اندکی دانش و خودسازی بتوانیم جلوی آسیب‌های جسمی را بگیریم خود زنی را کنترل ، خودکشی را متوقف و اعتیاد را درمان کرد و در ریشه خشکاند . ولی جامعه امروزی ما به سطح آگاهی بالایی رسیده و دانش نیز به طور نسبی در سطوح بالاست .اما و متاسفانه در همین سطوح بالای دانش و آگاهی و با داشتن اطلاعات و دسترسی بالا به هر نوع دانش ، باز هم شاهد افول اخلاق در جامعه هستیم . آیا می دانیم آسیب یک دروغ بر پیکره جامعه و خانواده چقدر است ؟
تهمت و غیبت و حسادت هرکدام آنقدر ریشه‌های منفی طویل و آزرده دلی دارند، که اگر به آنها توجه نکنیم بعد روانی اجتماع در هم به غلط تنیده شده و علاوه بر اشخاص به کل جامعه ضرر های غیر قابل جبرانی را بر جای می‌گذارد.
اخلاق درس اول دینی ماست و استوانه اصلی جامعه اسلامی اخلاق مداری است ، ما در دنیای امروزی و در خانواده‌ها و جوامع اداری و کاری و در کل اجتماع به آسیب رسان های گفته شده ،توجه شایانی داریم و اگر بعضاً در درمان و یا پیشگیری تعلل می‌کنیم ولی آنها را بد دانسته و از آنها دوری می کنیم و این درست ذهن ما را از اخلاقیات دور می‌سازد .دور ساختن به معنی عدم توجه علمی است ،
زیر پوست جامعه امروزی نباید رذایل اخلاقی که در دین عزیز اسلام منفور و بد ذات معرفی شده‌اند ، نادیده گرفته شوند . دروغگو دشمن خداست ،غیبت کردن مانند خوردن گوشت برادر مرده است . عمق بدی و زشتی را در یابید، قابل تأمل است . پس چرا دروغ و تهمت و غیبت و غیره وجود دارد نقش ما برای جلوگیری از آسیب‌های اینچنینی در جامعه چیست ؟
آیا وظیفه ای داریم ؟
کدام قانون و کدام نهاد دولتی وظیفه وتکلیف برخورد را دارد؟
مخاطبین عزیز ؛ قطعاً به غیر از ایدئولوژی امر به معروف و نهی از منکر در جامعه ما ، دیگر ارگانی برای مبارزه و پیشگیری ، تکلیف برخورد را ندارد . یعنی به طور ذاتی این وظیفه دینی بر گردن تک تک افراد جامعه هست و بهترین راه اصلاح شخصی و فردی می باشد .
من و شما و تک تک افراد خانواده که یک جامعه را می سازیم وظیفه اخلاقی ، دینی ، مذهبی و انسانی داریم که پاک از رذایل باشیم . اگر خویش ساختگی را پیشه کنیم ، خانواده و جامعه به مرور زمان و کم کم عاری از رذایل و مملو از فضایل می گردد ، شاید در تفکر ما این اصطلاح عامه باشد که ؛ ولش کن ما نمی توانیم !جامعه ای را درست کنیم! دقیقاً اشتباه همین جاست .
ما می توانیم و می‌توانیم جامعه را اصلاح و خوب درست کنیم .به شرط آنکه از خود شروع کنیم .اگر افراد جامعه بفهمند و بدانند که یک دروغ آسایش روانی ما را به هم می ریزد دیگر دروغ نمی گویم نه به خاطر جامعه ، بلکه فقط به خاطر خودمان ، باید جامعه و افراد جامعه بدانند که اگر من دروغ نگویم ،غیبت نکنم ، تهمت نزنم و حسادت نکنم ، سالم می مانم و در سلامت جسم و روان هستم پس عمر زیاد تری می‌کنم .
دوستان : رذایل اخلاقی عمر را کم می کند ، پس اگر عمر طولانی می خواهید ؟ سلامت روان و سلامت جسم میخواهید؟ به هوش باشید.
نویسنده؛ حسین برشان