درد دل یک دانشجوی دکتری

به گزارش نسیم صبا:کجاوه تحصیل افتان و خیزان ، در کاروانی از شوق ، محمل میراند و گاهی با همت تلمذ و گاهی به التماس ، نمرات اخذ و در پایان ترم مبثوت می گشت .
کار و کاروان محصلین به ناکجا آباد رسید و در برهوت بهت ، مبهوت زده شد ، که در پذیرش و چاپ مقاله دکترا به درنگی باورنکردنی رسید ،
در حالت معمول و معقول و قانونی که متد و روش علمی تمامی دانشگاه‌ها هست ، باید مقاله پس از ثبت در سایت دانشگاه مربوطه ، حال آزاد و یا دولتی ، از فیلتر سردبیر مجله و یا فصلنامه ، عبوری دشوار کرده و داوران نیز اعلام نظر علمی کرده و یا تایید و یا رد نمایند . معمولاً این ژورنال ها باید مورد تایید وزارتین یعنی ؛ وزارت علوم ،تحقیقات ،فناوری و وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی باشند . تا بدین مرحله بیم و باکی نیست ، باید مقاله قوی ، پر محتوا و جدید و نو باشد.
کار نداریم بسیاری ژورنال ها و مجلات دانشگاهی رایگان هستند ، ولی باز هم دانشجو است که باید پی دانش باشد و در جستجوی دانش ،
درد و رنج دل و مرارت خاطر و دلگیری ، اینجا کلید می خورد که دانشجو به هر دانشگاهی مقاله می فرستد پذیرش نمی گیرد . فوری پس از ثبت ، پیام می آید . به دلیل عدم تطابق موضوع با فصلنامه و مجله ، معذور از پذیرش و چاپ هستیم .!
چون خویش درگیر موضوع هستم ، و با تلاش وافر به درب های بسته بسیاری خورده ام ، کاملا محسوس و ملموس ، به درک و یقین ذهنی و جسمی رسیده ام که وای بر احوال من دانشجو که در آخرین مراحل پایانی کار تحصیلی تکمیلی خویش ، باید با مافیا وارد معامله شوم ! و به چاپ و پذیرش مقاله خود برسم . پس از بررسی چند ده دانشگاه آزاد و دولتی و ورود در سامانه های مربوط به فصلنامه های آنان ، به من با زبانی فصیح فهماندند ، که باید ۱۸ میلیون تومان وجه رایج مملکت بدهی تاپذیرش بگیری وگرنه بمان که بمانی ، در انتظاری بی آغاز . و این بود که ابتدا آن را یک شوخی دانستم ، ولی با تحقیق و مشورت دیدم این دردو دل تقریبا تمامی دانشجویان دکترا هست که باید پول بدهند . آن هم گزاف و کلان تا مسیر علم تمام و پایان یابد.روال عادی اخذ وجه برای پذیرش ۵۰۰ هزار تومان تا ۲ الی ۳ میلیون تومان غیر از مجلات رایگان هست ، که این روال عادی مسیری چندین ماهه را طی خواهد کرد.
ولی با پرداخت ۱۸ میلیون ، البته الان نمیدانم قطعاً باید بیشتر شده باشد . چون این موضوع مربوط به یک ماه قبل بود.
خنده دار و گریه دار است . با پرداخت ۱۸ میلیون طرف مافیایی میگفت ، چهار روزه پذیرش می دهیم . فعلاً چون پول ندارم ،متوقف مانده ام و توان ادامه ندارم ، و توانم در قلم آمد و گفتم ، قطعاً وزرای محترم علوم تحقیقات و بهداشت و درمان از این موضوع بی خبرند و نمی دانند . مگر می شود چنین خودسرانه ، چنین گستاخانه آموزش عالی کشوری را به چالش و تنش بکشند . و با رانت و زد و بند کاسبی علمی کنند . امیدوارم وزرای محترم مربوطه و مسئولین عزیز ذی ربط بیشتر بخوانند . بیندیشند و قاطع برخورد کنند و شایسته ترین طریق پژوهش را رونقی دوباره بخشند.

بی غرض گفتم غم و درد و دل خویش.
چون مانده بودم در غم بی پولی خویش.
نویسنده: حسین برشان